آموزش نقش مدیک

مقدمه

در این آموزش الویت بندی و تریاژ، تجهیزات مورد نیاز مدیک و مدیریت تغداد بالای مجروحین آموزش داده خواهد شد.

قبل از خواندن این مقاله مطمئن شوید که با مبانی درمان آشنایی دارید (لینک).

نکات

• اگر کمک لازم داشتید از اطرافیان درخواست کمک کنید ولی اگر به کمکی نیاز نداشتید و یک نفر سرخود شروع به کمک کرد ازش بخواهید که دست از این کار بکشه. این رفتار نباید تشویق شود.
• مطمئن شوید که افرادی که در صف درمان هستند، درحال پوشش شما باشند و هوشیاری خود از محیط اطراف را حفظ کنند یا در صورت نیاز به شما کمک کنند.
• سرعت انیمیشن روی کول انداختن (Carry) نصف شده.
• فقط جراحات سینه و سر امتیاز مرگ را افزایش میدهند. آسیب به سایر اندام ها تاثیری در این امتیاز ندارند، اما به اندازه آسیب به سینه و سر روی زمان PAK تاثیر می گذارد.
• اگر بیمار خیلی از شما دور شود، در درمان اخلال ایجاد خواهد شد.
• مدیک میتواند خودش را بخیه کند ولی نمیتواند PAK بزند و خون تزریق کند.
• مدیک میتواند بدون بند آوردن خونریز مجروح را بخیه کند. ولی ، اگر می خواهید قسمتی از بدن را بخیه بزنید، باید آن را به طور کامل بانداژ کنید. این نکته به مدیک اجازه می‌دهد تا در چند مرحله بخیه بزند و مطمئن شود بانداژهای قبلی دوباره بازنشوند.
• گاهی اوقات، ACE به کمی زمان نیاز دارد تا گزینه ی PAK ظاهر شود.
• زدن PAK، شریان بند های متصل را به بیمار میدهد.
• به علت درمان Hitpoint توسط بخیه، بخیه روی مدت زمان PAK تاثیر می گذارد،.
• اگر بیمار دچار ایست قلبی شود و در اثر خونریزی نمیرد، 7 دقیقه تا مرگ فرصت برای به هوش آمدن دارد.
• عملیات CPR سرعت تایمر گفته شد را 50% کندتر خواهد کرد. از نظر تئوری، اگر روی یک بیمار پشت سر هم CPR انجام دهید و همزمان در ایست قلبی نگه داشته شده باشد، او می تواند تا 14 دقیقه زنده بماند. ناگفته نماند، اگر برای به هوش آوردن مجروح به زمان بیشتری نیاز دارید از یک نفر بخواهید پشت سر هم CPR دهد.
• پیشنهاد میشود پلاسما یا سالین به جای خون همراه خود ببرید. از آنجایی که بقیه معمولا خون معمولی همراه دارند، این کار به شما اجازه میدهد به راحتی تشخیص دهید که اول در حال استفاده از تجهیزات خود هستید یا بیمار.

تصورات غلط رایج

• CPR مجروح را به هوش نمی آورد: تنها ایست قلبی را برطرف میکند. اگر مجروح ضربان قلب داشت، وقتتان را با CPR تلف نکنید.
• کلاهخود کارآمد است _ قبلا اینطور نبوده: الان حیاتی و فرق بین مرگ و زندگی است، با این حال اگر گلوله مستقیم با صورت برخورد کند، کلاهخود کمکی نخواهد کرد.
• شکسته بند (Splint) تاثیری در سرعت PAK ندارد _ قبلا این شکلی نبود.
• مقدار خون از دست رفته تاثیر در خستگی (stamina) ندارد.
• دویدن تاثیری در شل شدن و افتادن بانداژ ندارد.
• بالا بودن فشار خون و ضربان قلب تاثیری در توانایی به هوش آمدن ندارد.
• اپینفرین ایست قلبی را درمان نمیکند، CPR اینکار را میکنید، اپیتفرین تنها زمان به هوش آمدن پس از بازگشت ضربان را از ۱۵ ثانیه مقداری کاهش میدهد.
• یکی از باگ های قدیمی دیده شدن شما توسط هوش مصنوعی آرما پشت دودزا های رنگی بود، که این باگ این روزها رفع شده. با این حال هیچ وقت از دودزا قرمز به عنوان کاور استفاده نکنید؛ رنگ قرمز برای مشخص کردن جای دشمن رزرو شده.

تعاریف

• «پایدار - Stable»: اگر بتوان شخص را به حال خود رها کرد و نمیرد، پایدار است. به طور مشخص خونریزی ندارد و داروهای تزریق شده باعث مرگش نشود.
• "ناپایدار - Unstable": اگر فرد را نتوان به دلیل خونریزی خارج از کنترل یا دارو تنها گذاشت.
• "دسته بندی": دسته بندی آسیب های بیمار:
  • CAT1: بیمار در معرض خطر فوری مرگ است (خونریزی شدید، ایست قلبی، بیهوش + وضعیت ناشناخته).
  • CAT2: بیمار توانایی جنگیدن ندارد (خونریزی کنترل شده یا حداقلی، اندام شکسته، لرزش شدید سلاح، بیهوش + وضعیت پایدار).
  • CAT3: بیمار میتواند به جنگیدن ادامه دهد (کبودی های کوچک، خراشیدگی، درد، خونریزی کنترل شده).
  • CAT4: بیمار مرده است. KIA.

بخش 1: پزشکی خارج از تریاژ

در هر جوخه تنها یک مدیک وجود دارد، امنیت شما بر عملکرد جوخه ی شما تاثیر مستقیماً دارد. اگر شما بمیرید کار آنها بی نهایت دشوارتر، شاید حتی غیرممکن می شود. بنابراین به عنوان یک مدیک سلامت شما مهمتر از دیگران است. موارد زیر نشان می دهد که چگونه می توانید جان خود را در میشن حفظ کنید:

اگر تیم شما ثابت است، بهترین راه برای ایمن نگه داشتن خود دوری از خط مقدم است، یافتن یک تریاژ مناسب نیز بسیار مهم است و از آنجایی که ساختمان‌ها هر دو ویژگی را دارند، باید اولین انتخاب شما باشند. با این حال ساختمان‌ها همیشه در دسترس نخواهند بود، در این شرایط سعی کنید از پوشش طبیعی استفاده کنید، یک سنگ یا گودال بزرگ کارتان را راه می اندازد، و هیچکدام در دسترس نبود، با Entrenching tool سنگر بکنید. در همه موارد به یاد داشته باشید که موقعیت خود را به عنوان تریاژ روی نقشه علامت گذاری کنید و آن را به وضوح از طریق رادیو اعلام کنید. شایان ذکر است که اگر چه یک پزشک نباید تحت هیچ شرایطی به دنبال دشمن بگردد، اما اگر درگیرشدید، باید از خود، تریاژ و افراد درون آن حفاظت کنید.

اگر تیم شما در حال حرکت است، ماندن در یک مکان گزینه ی مناسبی نیست، تاکتیک های حرکت جوخه متفاوت است، و شما باید خود را با توجه به وضعیت وفق دهید.

اگر تیم شما با وسیله نقلیه در حال حرکت است، وارد وسیله نقلیه مرکزی (یا خودروی عقب اگر تنها ۲ خودرو وجود داشت) شوید و از افراد مجروح بخواهید که سوار ماشین شما شوند، اینگونه می توانید آنها را در طول مسیر درمان کنید. هنگامی که به مقصد خود رسیدید، در نزدیکترین مکان امن جا بگیرید و پروسه ی تریاژ را تکمیل کنید، (لطفاً توجه داشته باشید که نزدیکترین مکان امن ممکن است وسیله نقلیه باشد.) شایان ذکر است که بازیکنان ممکن است صدای شما را برای اعلام جراحات در ماشین نشنوند، بنابراین بررسی منوی پزشکی افراد هنگام حمل و نقل بسیار مهم است.

اگر تیم شما با پای پیاده حرکت می کند، رفتار شما باید بسته به موقعیت تغییر کند، این موقعیت ها را می توان به دو حالت خلاصه کرد. اولین مورد زمانی است که شما با پای پیاده از یک تسک به تسک دیگر سفر حرکت میکنید و دوم زمانی که تیم شما در حال پاکسازی شهر است.

هنگام پیاده روی طولانی، سعی کنید تا حد امکان وسط جوخه باشید، زیرا امن ترین نقطه ممکن است. در صورت امکان سعی کنید و نزدیک به سرجوخه خود بمانید و از نقطه ی او برای رفرنس دادن به مجروحین استفاده کنید چون اکثر بازیکنان حواسشان به محل سرجوخه هست.

هنگام پاکسازی شهر، اقدامات شما باید فرق کند. اگر شهر کوچک است، یک تریاژ می تواند کافی باشد، اما به دلیل افزایش مجروحین در CQC، همیشه آماده باشید که از تریاژ خود خارج شوید.

در شهرهایی با اندازه متوسط تا بزرگ، تریاژ غیر ممکن است. در این شرایط بهتر است به سرجوخه ی خود بچسبید، افراد آسیب دیده میتوانند مستقیماً پیش شما بیایند، یا اگر این امکان وجود نداشت، می توانید موقعیت بپرسید و اگر مسیر امن بود پیش آنها بروید. این توصیه فقط در صورتی کار می‌کند که سرجوخه ی شما در CQC شرکت نکند، اگر اینگونه بود توصیه ی قبل جواب نخواهد داد. در این شرایط بهترین استراتژی برای شما این است که از یک ساختمان پاکسازی شده به ساختمان پاک شده ی بعد حرکت کنید، ترجیحاً ساختمان فاصله بین خود و بقیه تیم حفظ کنید. اگر فردی مجروح شده باشد، به سادگی می تواند موقعیت خود را حفظ کند تا زمانی که امنیت لازم برای حرکت شما فراهم شود.

نکات اضافی

• به عنوان یک قانون کلی، مدیک هیچوقت پشت فرمون نمی نشیند. (چند استثنا در صورتی است که شما Platoon Medic هستید، یا اگر خواستید برای سوار کردن تیم خود مسافت کوتاهی از قسمت پاکسازی شده یک شهر طی کنید.)
• پزشک باید همیشه امن ترین صندلی موجود در وسیله نقلیه را انتخاب کنید، این صندلی معمولاً صندلی های عقب ماشین است. صندلی Gunner و Commander امن نیست.
• در مواقعی که جوخه ی شما به تیم های کوچکتر تقسیم میشود، توصیه می شود با گروهی بروید که احتمالاً به شما نیاز بیشتر پیدا خواهند کرد.
  به یاد داشته باشید که هنگام انتخاب، امنیت خود را نیز در نظر بگیرید، و در نهایت تصمیم خود را به سرجوخه اطلاع دهید.
  همچنین بسیار مهم است که با دقت انتخاب کنید، زیرا حرکت از یک گروه به گروه دیگر در آینده ممکن است بسیار خطرناک باشد.
• در نظر داشته باشید که در همه ی شرایط شما اول از همه یک تفنگدار هستید.

بخش 2: پروسه تریاژ

این بخش دارای دو موضوع خواهد بود، اولی پروسه عمومی تریاژ (گاهی اوقات به جای تریاژ از کلمه ی CCP یا Casualty Collection Point هم استفاده میشود)، دومی شناسایی و درمان ایست قلبی است.

اول از همه، اگر سمت شما شلیک شد، قبل از هر گونه درمانی با تهدید فوری مقابله می کنید. از یک نفر بخواهید برای ابتدای درمان شما را پوشش دهند. برای نجات جان هم تیمی با احتیاط عمل کنید تا موقعیتی پیش نیاید که باعث بیهوشی یا مرگ شما شود:

تریاژ - اولویت بندی بیماران بر اساس وضعیت جراحت

1. هر بیمار با وضعیت ناپایدار (از جمله خودتان)
2. بیماران در ایست قلبی
3. بیماران بیهوش
4. هشیار و بانداژ شده (نیاز به بخیه)
5. هشیار و با شکستگی (نیاز به شکسته بند - splint)
6. درمان های نهایی (PAK)

پروسه تریاژ

• 0. اگر مجبورید تریاژ را برای نجات یک هم تیمی بیهوش ترک کنید، مراحل 2،3 و 3.5 را در اسرع وقت انجام دهید.
     پس از تکمیل، به مرحله 1 ادامه دهید.
• 1. خود و بیمار را در امن ترین قسمت تریاژ قرار دهید.
• 2. منوی پزشکی بیماران را باز کنید و زخم ها را بررسی کنید. مشخص کنید کدام عضو شدیدترین خونریزی را دارد.
• 3. اعضا و جوارحی که بیشترین آسیب را دیده اند ابتدا با بانداژ الاستیک(Elastic) (اگر چندین بیمار وجود دارد Packing bandage می تواند گزینه ی بهتری باشد)، پانسمان بندی کنید .
  • 3.5 اگر عضوی بیش از 2 زخم بزرگ، 3 زخم متوسط یا 5 زخم کوچک دارد،آن عضو را شریان بند ( tourniquet) بزنید. تورنیکت خونریزی را متوقف می کند، می توانید بعداً آن را بانداژ کنید.
• 4. بررسی کنید که آیا بیمار در ایست قلبی است (ضربان قلب(heart rate) یا فشار خون(blood pressure) را بررسی کنید یا از Check response استفاده کنید). اگر چنین است، مراحل ذکر شده در بخش درمان ایست قلبی را دنبال کنید.
  • 4.5 اگر در منوی مدیکال "Lost a large amount of blood" نوشته شده، ممکن است دچار ایست قلبی شده باشند، و اگر"Lost a fatal amount of blood" نوشته شده بود به طور خودکار دچار ایست قلبی میشود.
• 5. اگر بیمار خون از دست داده است، به او تا زمانی که "Lost some blood"نشان دهد خون تزریق کنید. برای اینکه بفهمید چه مقدار خون لازم دارید به تصویر زیر مراجعه کنید
  
  

  اگر از بدو ورود شما زخم های بیمار بانداژ شده بود، ابتدا قسمت 6 را انجام دهید.

• 6. بخیه زدن: توصیه می شود در این مرحله قفسه سینه و سر بیمار را بخیه بزنید. بیمار با صدمات جزئی را می توان بلافاصله PAK کرد. برای بخیه زدن ابتدا باید اندام مورد نظر را به طور کامل بانداژ شود.
  • 6.1 اگر بیمار عضو شریان بند زده با زخم های بانداژ نشده دارد، الان زمان مناسبی برای بانداژ و در صورت اقتضای شرایط بخیه است.
  • 6.2 در شرایط جنگی، بخیه ی سریع جراحات جزئی و اجازه دادن به آنها برای ادامه مبارزه می تواند بهترین گزینه باشد.
• 7. زدن PAK: این کار باعث بهبود کامل بیمار و آماده شدن آنها برای بازگشت به نبرد می شود. (این مرحله را میتوانید بعد از اتمام درگیری ها انجام دهید چون که بخیه Hitpoint را درمان میکند.)
     PAK زدن چندین پیش شرط دارد که به شرح زیر است. (چهار مورد آخر برای به هوش آمدن هم لازم هستند.)
  • قطع خونریزی (تورنیکت ها هم باعث قطع خونریزی میشود)
  • هوشیاری
  • کمتر از 15 درصد حجم خون از دست رفته ("Lost some blood")
  • فشار خون 60+ سیستولیک، 50+ دیاستولیک (حداقل 60/50)
  • ضربان قلب 40+
  • در ایست قلبی نیست (در غیر این صورت BP و HR 0 خواهد بود)

HR و BP را با اپی نفرین افزایش می دهید. با تزریق IV حجم خون را افزایش می دهید.

تریاژ در میدان جنگ

• 0. اگر مجبور به درمان فردی در یک مکان ناامن هستید، فوراً منوی پزشکی او را بررسی کنید. اکنون باید تصمیم بگیرید که آیا آنها می توانند در شرایط فعلی خود به یک مکان امن برسند یا خیر.
  • اگر می توانند، در صورت نیاز، پای آنها را شکسته بند بزنید، دودزا بندازید و خود را به نزدیکترین محل تریاژ مناسب برسانید.
  • اگر نمی توانند، آنها را به نزدیکترین پناه برسانید و وضعیت آنها را پایدار کنید، پس از اینکه از وضعیت آنها راضی شدید، آنها را به نزدیکترین مکان تریاژ مناسب منتقل کنید.
  • هنگامی که در محل تریاژ قرار گرفتید "پروسه تریاژ" را انجام دهید.

درمان تلفات سنگین

وضعیت:۱ یا چند مجروح وخیم (CAT1) دارید. چند نفر با جراحات سنگین (CAT2). منطقه امن است، هیچ تهدیدی وجود ندارد.

در صورت نیاز، تعداد، شدت و زمان مورد نیاز برای درمان را به سرجوخه اطلاع دهید (اگر از زمان مورد نیاز مطمئن نبودید، آن را دست بالا فرض کنید) شروع به پایدار کردن تمام افراد CAT1 کنید. به اعضای جوخه آسیب ندیده یا وضعیت پایداری دارند بخواهید تا سایر بیماران CAT1 را بانداژ کنند و آنها را به محل تریاژ برسانند. برای هر بیمار ابتدا سینه و سر را بخیه بزنید، بعد از انجام این کار برای همه ی مجروحین CAT1، به سراغ سایر اندام بروید. از مجروحین CAT2 بخواهید خود را بانداژ کنند و در صورت نیاز، لوازم پزشکی بیشتر از کوله پشتی شما بردارند. قبل از اینکه سراغ مجروحین CAT2 بروید، خون تزریق کنید. اگر انتظار درگیری بیشتری دارید، افراد CAT2 یا CAT3 را آماده درگیری کنید. هر گاه توانستید PAK بزنید.

اگر در این موقعیت گرفتید زمان مهم است. عملکرد سریع، حتی اگر با ترتیب درست نباشد، مهمتر از اتلاف وقت با فکر کردن به رویه کار است.

ارتباطات

برقراری ارتباط در هر شرایطی بسیار مفید است. از شما انتظار داریم زمان که بیماران خود را درمان می کنید بتوانید با آنها صحبت کنید، یا هم زمان با درمان یک مجروح اطلاعات لازم از مجروحین دیگر به دست بیاورید.

صحبت کردن در مورد کاری که انجام می دهید می تواند به بیمار و اطرافیان شما کمک کند تا از وضعیت خود مطلع شوند. از حرف زدن با افراد بیهوش هم نترسید، صحبت کردن می تواند به حوصله سر رفتن ناشی از بیهوشی کمک کند.

فقط به بازیکنان اطراف خود اطلاع دهید که در حال درمان چه کسی هستید و چه کار می کنید.

مثال: «اسم، پای چپ بانداژ میکنم.»، «اسم، خون ۵۰۰ تزریق میکنم»، «اسم، PAK میزنم»، «اسم، PAK سی ثانیه مونده»، «اسم، وضعیتت سبزه / اوکی شدی».

اگر فقط یک بیمار دارید میتوانید از گفتن نام او خود داری کنید فقط مراقب باشید اگر تعداد بیماران زیاد شد اسم آن ها رو هم به زبان بیاورید

ایست قلبی

یک بیمار در ایست قلبی باید اولویت اصلی شما باشد، مگر اینکه بیماران CAT1 دیگری نیاز به پایدار/Stable شدن دارند و کسی برای کمک به شما برای پایدار کردن در دسترس نیست.

دو نوع ایست قلبی وجود دارد، یکی به دلیل از دست دادن خون، دیگری به دلیل مصرف بیش از حد دارو (OD).

شرایط ورود به ایست قلبی به شرح زیر است:

• اگر ضربان قلب شما زیر 30 یا بالای 220 باشد.
• مقدارمقدار مرگباری خون از دست داده باشید (Lost a fatal amount of blood) اما نمیرید (معمولاً به دلیل HR بالای 220 ایجاد می شود).
• شما در مصرف دارو زیاده روی می کنید. یک فرد کاملاً درمان شده می تواند با 2 مرفین، 5 اپی نفرین، 3 آدنوزین یا 6 مسکن دچار ایست قلبی شود. برای مشاهده ی تاریخچه ی مصرف دارو کارت تریاژ (Triage card) بیمار نگاه ببینید.

علایم ایست قلبی نداشتن ضربان قلب و/یا فشار خون است.

همچنین با گزینه ی بررسی پاسخ دهی Check Responsiveness روی سر بیمار می تواند ایست قلبی را تشخیص دهد. اگر پاسخی که دریافت کردید "patient is not responsive, taking shallow gasps and convulsing" بود بیمار دچار ایست قلبی شده.

درمان ایست قلبی

درمان بیمار در ایست قلبی زمان بر است و تنها باید در مکانی امن انجام شود، اگرچه در صورت لزوم می توانید وضعیت بیمار را در میدان پایدار کنید.

هنگامی که در منطقه یی امن قرار مستقر شدید، می توانید درمان مناسب را شروع کنید. درمان بسته به علت وارد شدن به ایست قلبی متفاوت خواهد بود، همانطور که در زیر مشاهده می شود.

• اگر علت از دست دادن خون بود: ابتدا به میزان نشان داده شده در ستون آخر جدول قبل خون تزریق کنید و سپس از دستگاه شوک استفاده کنید. اگر دستگاه شوک در اختیار نداشتید CPR انجام دهید تا زمانی که HR و BP برگردد.
• اگر به دلیل مصرف بیش از حد مورفین اتفاق افتاد: بیمار را به طور کامل بخیه بزنید و در صورت نیاز خون تزریق کنید. به همان تعداد که مرفین مصرف کرده است به بیمار اپی نفرین بدهید (به کارت تریاژ نگاه کنید)، یک اپی نفرین اضافی هم تزریق کنید، سپس CPR را انجام دهید. اگر HR و BP برنگشت تا زمان برگشتن نبض CPR انجام دهید. هنگامی که آنها HR و BP برگشت، دوباره همان مقدار اپی نفرین را به آنها بدهید تا زمانی که بیدار شوند، سپس آنها را در اسرع وقت PAK کنید.
• اگر به دلیل مصرف بیش از حد آدنوزین اتفاق افتاد: به همان اندازه که آدنوزین تزریق شده +1 به بیمار اپی نفرین بدهید (به کارت تریاژ نگاه کنید)، تا زمان برگشتن نبض CPR دهید. سپس PAK در اسرع وقت.
  اگر اپی نفرین کم دارید یا نمی خواهید از آنها استفاده کنید، می توانید CPR را به مدت 2 دقیقه انجام دهید. تا آن زمان اثر آدنوزین از بین رود و بیمار به هوش بیاید.
• اگر به دلیل مصرف بیش از حد اپی نفرین اتفاق افتاد: CPR دهید. اگر جواب نداد، ابتدا به آنها آدنوزین بدهید، سپس دوباره CPR را انجام دهید. بیمار خود به خود به هوش خواهد آمد، در نهایت در اسرع وقت PAK بزنید.

بخش 3: تجهیزات

در این بخش به کار هر یک از تجهیزات و تجهیزاتی که باید با خود ببرید خواهیم پرداخت.

توضیحات تجهیزات

• Personal aid kit: به طور کامل درمان میکند (در صورت اخلال ، باید دوباره باید از اول شروع کنید.)
• کیت جراحی: از باز شدن مجدد زخم ها جلوگیری می کند (در صورت اخلال ، می توانید از همان جایی که بودید ادامه دهید)
• آدنوزین: HR و BP را کاهش می دهد
• اپی نفرین: HR و BP را افزایش می دهد. احتمال بیدار شدن را افزایش می دهد
• مورفین: HR، BP و درد را کاهش می دهد. 15 برابر ماندگاری بیشتری از آدنوزین دارد.
• خون: مایعات مورد نیاز بیمار را در اختیار ما قرار میدهد (به عنوان پزشک مصرف نکنید)
• سالین: همانند خون
• پلاسما: همانند خون
• بانداژ بیسیک: افتضاح (نگیرید)
• بانداژ الاستیک: کارایی و اثربخشی بالا، احتمال باز شدن و افتادن زیاد
• بانداژ پکینگ: اثربخشی نسبتا خوب، احتمال افتادن آن متوسط
• پانسمان Quikclot: کارایی و اثربخشی ضعیف، احتمال پایین افتادن (نگیرید)
• شریان بند: هنگامی که روی اندام قرار می گیرد خونریزی آن را متوقف می کند (اگر دارو یا خون به عضو شریان بند زده شده تزریق شوند، از ورود دارو و خون جلوگیری خواهد شد)
• شکسته بند: یک شکستگی را درمان می کند(تاثیری بر زمان PAK ندارد)

تجهیزات مدیکال

تجهیزات مدیک فوق العاده مهم است، قبل از خروج از پایگاه مطمئن شوید که تجهیزات کامل دارید.

موارد زیر تجهیزات پیشنهادی مدیک است (تا جای امکان سعی کنید وزنتان از 35 کیلو بیشتر نشود). هر جا گفته شد "در جلیقه/یونیفرم قرار گرفته"، برای اطمینان از این است که هیچ کس دیگری نمی‌تواند آن وسایلتان را بیرون بیاورد.مثلا اگر وسط PAK هستید و کسی به اشتباه PAK را بیرون می آورد، خوب نیست.

• 15l of Plasma or Saline(Not blood; 8x 1l & 14x 500ml recommended)
• 1x Personal Aid Kit (PAK; placed in vest/uniform)
• 1x Surgical kit (placed in vest/uniform)
• 8-10x Tourniquets
• 2-4x Morphine Autoinjectors
• 10x Epinephrine Autoinjectors
• 70-75x Elastic Bandages
• 25-30x Packing Bandages
• 10x Splints
• 1x Mag light equivalent (placed in vest/uniform)
• 1x Entrenching tool (placed in vest/uniform)
• 2-3x White smokes
• 1-2x Blue/Green smokes

انتخاب سلاح

سعی کنید سبک ترین سلاح را با سبک ترین مهمات ممکن بردارید. اگر هیچ محدودیتی وجود نداشت، سلاح جک کاربین، RHS M4A1 را با مهمات Mk262/Mk318 از ACE گزینه ی خوبیست.حواستان به حجم attachment ها هم باشد.

همچنین می توانید SMG بردارید، ولی توجه داشته باشید که شما در وهله ی اول Rifleman هستید و باید سلاحی انتخاب کنید که کارامدی کافی داشته باشد.